Le blog de Fabian Karbalai

دلم بردی چرا آن پس ندادی ؟ نمیخواهی چرا اسمس ندادی تو گفتی عاشقی اما دروغی نگفتی کمتر از حرف زیادی به یادت نوشم اما مست خویشم تورا گفتم نسیم اما، تو بادی عزاداری چو دل را دفن کردی به پیغامی دلی را شاد بادی بمیرم تا نبوسم هر دو لب را که این باشد مرا امید...

ز شبها گله ای نیست اگر هست نیاز است بدلهای فرومی سخن عشق دراز است تو گوئی شب یلداست سیه چرده و تاریک به دیزی که حیا نیست در میکده باز است سحرگاه شد و صبح نوید است به دلها وضو ساختن از نیت مخصوص نماز است چنان عاشق و معشوق ز هم فاصله دارند چو نرخ هدر نفت...

با خوردن غم سیر نگردد دل و دلدار باید که به هم بوسه زَنَد تازه و بسیار برخیز و خیالات چپ از راست بدر کن آبی به سر و صورت خود زن طرف بار جامی که در آن باده امید است و مهیا مینوش بهر جرعه که بهبود شود کار بیهوده مخور غم که خدا را نبُوَد خوش نومیدی و افسردگی...

هر که در دام محبت شد اسیر عشق ناب آنکه افتاد از درون خویشتن در پیچ و تاب کی تواند لحطه ای آرام گیرد یا قرار طعم ها در زیر لب ، بر روی آن بوی شراب لطف حق گویا مدام است و ندارد وقفه ای میتوان امید بر تقدیر باشداین تمنا را جواب ؟ در خیال وفکر نزدیک است دوری...

یک جواهر چون گلی بر سینه داشت کوپه ی ما گرم بود راه آهن قدمتی دیرینه داشت لرزش آهن بر آهن نرم بود در نگاهش درد و غم آئینه داشت مانع من شرم بود دل به لرزیدن تب پیشینه داشت از قضا دلگرم بود گفت : لطفا ..پنجره گرم است اینجا چون فنر برخاستم فورا ز جا بازکردم...

اگر گردد میسر کله پاچه نمیگردم دگر من دستپاچه بنوشم در جوارش کشمش ناب سیاستهای معلولان به ما چه تمام دلخوری چشم وبناگوش لب ذوقی اقامتگاه ماچه الخ.

ترسم نرسی بر لب دلدار فرومی وقتی که نپرسم که چه باشی و کدومی دادی نگرفتی دل خود مفت و مسلم این ویژگیه توست که در بند عمومی گفتم که بیا دل بده و قلوه حرس کن رفتی که بنازی به کرامات علومی من منتظرم یک شب ویک عمر تمنا تو سرور من باش و مَنَت جمله غلومی شاید...

مادر چه بگویم که مرا جامه به تن نیست این بوی خوش از نافه ی آهوی ختن نیست یک لحظه امید است که چون شعله لرزان در معرض بادیست که در باغ و چمن نیست تشویش عقاید همه تحلیل به تفسیر نشانده گفتار شهیر و هنر نقشه و پندار حسن نیست یک خشت گذارند و دو صد خانه بسوزند...

ما مِی زده از روز الستیم ،چه سازیم ؟ بر همت ساقی و مِی ی ناب بنازیم این لطف خداداد که شد شامل عشاق ترمیم مذاب است که در سوز و گدازیم گه غرق بچشمیم و گهی خفته در آغوش معشوق چه تدبیر کند آن بنوازیم دلباختگان را نه عتاب است و نه تهدید ما را هدفی نیست مگر...

دلم میخواد یه بار دیگه باهم بریم به میخونه قصه رو از سر بگیریم دل دیگه تنها نَمونه خاک بریزیم رو رفته ها گذشته ها را ول کنیم همچی با هم قاطی بشیم هیچکی جدامون نتونه هرچی بیاد ،باهم باشیم انگاری بهتر نمیشه باهم باشیم خدا بخواد فردا رو بهتر میدونه بیرون...