Le blog de Fabian Karbalai

دلم تنگ و حواسم در پریش است تو گوئی جنگ بین گرگ و میش است نمیخواهد مرا . من با دل و جان چنان میخواهمش گوئی که خویش است همی خواهد ز من ملک جهان را ندارم. در زبانش طعن و نیش است ولی در دل. گمانم یاد دارد کز او کمتر نباشد یاد. بیش است ازین در بر نخیزم تا...

داشتم وضو میگرفتم که برم قضای نماز صبحم رو بخونم که تلفن زنگ زد. بخودم گفتم این وقت صبح کی میتونه باشه ؟ تا اومدم دست و صورتم رو خشک کنم و به تلفن جواب بدم ، قطع شد. آفتاب تازه زده بود و هواشناسی گفته بود امروز درجه هوا به 30 میرسه. تلفن رو برداشتم ببینم...

ظهر با نادر قرار داشتم نهار رو باهم بخوریم. نادر امسال باید دکترا شو بگیره خیلی هم سعی میکنه . پنج ساله داره جون میکنه یه دکترا بگیره ، تخصصش هم ارتباطاته . بقول فرانسوی ها کومونیکاسیون. ولی وقتی با یه دختر طرف میشه به تته پته میافته. تو کافه تریا ی دانشکده...

سال 1976 بود .دانشجوی سال آخر جورج تاون_ واشنگتن دی سی بودم. دو سه روز مونده به کریسمس رنه ، همکلاسیم که یه آمریکائی کوبائی بود گفت میائی بریم برزیل؟ گفت فقط 450 دلار . ده روز حال میکنیم. گفت آلبرتو هم میاد که مال پورتو ریکو بود. گفتمش مشکلی نیست ولی...

نیمه های ماه دی بود . باز هم این شهر مانتوی سفیدشو پوشیده بود. کوچه لغزنده تر از یه پوست ماهی زیر پام هی در میرفت. اسم کوچه مون شترداران بود و تا میدون شاه میرفت. سر میدون مثل هر روز اتوبوس سوار شدم . تا بهارستان دوباره اتوبوس عوض کنم. از بهارستان ببعد...

زمانه ! بیا با من بساز اکنون زمانه که دلدارم چو آید غم نمانه تمام عمر برمن سخت بودی کنون دارم ز دلداری نشانه نشاندم در دلش یک آرزوئی به امیدی ،زند روزی جوانه بچشمش جا بگیرم گر تو سازی وگرنه من کجا و آشیانه ؟ بیا هموار کن راه و روش را که دلدارم بیاید سوی...

یک نسیم دلپذیر از کوی یار آید همی نغمه ی پایان صبر و انتظار آید همی شور و شعف عاشقی بیدار شد بار دگر تا که فهمیدم عزیزم بی قرار آید همی آرزوها چشم بر درهمچو لبها دوختم مژده با جام می و بوس و کنار آید همی تا بماند تا ابد در جام می ، در دل صفا ذوقی اندر...

خوشا آنکس که دلداری ندارد در این دنیا طلبکاری ندارد نمیداند غم دوری چه باشد به بند دل گرفتاری ندارد بُوَد قانع به آب و باد و باده به پوزه بند افساری ندارد دلش آزاد وشبهایش ملایم که او هرگز دل آزاری ندارد دلش بیمصرف و آزاد اما به بیماری پرستاری ندارد مکن...

یک دلی بود مرا قبل چنین روز، سپید خالی از عشق ولی پُر ز مقامات امید غم دیرینه بدوش و می نابی در دست بهر بهبودی خود دل همه جا میکوشید بارها رفت ولی جمله به بن بست رسید آخرین بار رهی یافت ولی با تردید از خدا خواست که در بند دلآرام افتد دلبری خوش خط و خوش...

مشت خود کوبید بر میز و زچشمش خون چکید تا که دستور مدیرش دید ، عقل از سر پرید گفت با خود : یا رب این تقدیر چیست ؟ دست من آلوده و جرم مدیران ، ناپدید ؟ داد پاسخ خویش را : تقدیر نیست آنچه مامور است را معذور دید رفت تا دستور بی چون و چرا اجرا کند قبل از آن...