مرا یکبار دیگر به چشمت میزبان باش سپس تا آخر عمر ز عشقم در امان باش نمیخواهم بمیرم مگر روی تو بینم در این ایام آخر بیا و مهربان باش مخورغم چون بمیرم که در دامی اسیرم اگر من زار وپیرم تو هم دائم جوان باش تلگرام است و واتساپ که مارا کرده بیتاب مرا هم کرده...

یار داری کار داری دلبری عیار داری. باده ای صافی کنار ساقی جادار داری نسیه که اصلا نداری نقدداری مفت چنگت گرچه ترس روز دیدن آن دلبر فرار داری آنچه داری یا که پنداری همانراهم نداری درعوض یک عالمی پر زاشتیاق گفتن اشعار داری شاد باش و شور عشق را تو زنده میدار...

دل ندارم غم ندارم غصه و ماتم ندارم باده دارم ساقی جانانه دارم کم ندارم بی نیازم از توقع وز تمنا های بی جا مفت دارم نقد دارم نسیه در عالم ندارم هرچه خواهم در کنارم گر نباشد بیخیالم تازه فهمیدم که دل را چون نمیخواهم ندارم ترسم از روزی که بینم یک رخ رعنا...

چیزی نمانده غم مخور ایدل به یارت میرسی هم بر لب و آغوش او هم کم به کارت میرسی با بوی او با موی او داری سخنها موبه مو آسوده باش ایدل که در فصل زیارت میرسی سوغات با معنی ببر عشق و صفا یکجا ببر این را بیار آن را ببر نزد نگارت میرسی باید که عزم جان کنی بگذشته...

قبل از این چون من نبودم بعد از این هم نیستم در همین یک لحظه چون هستم ، بدانم کیستم لحظه می میرد ولی من باز میزایم زمان من چه را باید بیابم یا بدانم در تلاش چیستم ؟ لحظه ای آمد تو را در دیده و دل یافتم با خودم گفتم ببین ، گفتا که مایل نیستم گفتمش آخر چرا...

خبرت دهم عزیزم که پس از تو زنده ماندم که گذشت سخت دوری که تورا همیشه خواندم لحظات گرچه اختر به رگ و به پود و دل شد تو زمن خبر نداری که تو را ز خویش راندم تو جفا نمودی اما من از آن گرفته عبرت نروم دگر به سوئی که من آن ز غم تکاندم دگرم نیاز هیچ و چو خدایگان...

هر چه میخواهم تو داری ، آنچه میخواهی ندارم از چه می مانی کنارم ؟ هیچ آگاهی ندارم فکر کردی من چه دارم؟ هیچ اندر هیچ و کمتر دارم از دل انتظاری بیش و گهگاهی ندارم گر من انبوهم ز عشق و از محبت زر ندارم کوه میخواهی زمن، من یک پر کاهی ندارم نا امیدت میکنم گر...

یکبار دگر دلم شکستی رفتی اینبار ره خروج بستی رفتی دیگر نشود جمع پریشانی دل بردی ز دلم نشان هستی رفتی خوش باش بهر جا و کنار هرکس یادت نرود که دست دستی رفتی بر خوان کرم چو سالها بنشستی بر من چو رسید تا نشستی رفتی ذوقی تو شکسته بودی و میدانی از خاطر او چو...

بی امان می آید این غم همچو مرگی ناگهان حال خود بینم چو در پیچ و خم دور زمان بار ها دل باختم هرگز نبردم دل ز کس خم به ابرویم زیاد و در دلم دردی کلان دیگرم راهی نمانده کج نرفته، گم شده هر خلافی بود کردم ، آشکارا یا نهان عمر بیوقفه گذشت و درد دل درمان نشد...

یک بوسه هوس کرده ام از جفت لبی تر فعلا بجز این نیست مرا ایده ی بهتر از دور چه بوسم که بجز صفحه ی لب تاپ در دسترسم نیست ز تو بیش و نه کمتر با غمزه و با عشوه فریبم ز چه دادی ؟ کی بوی تو را پُر کند این خانه و بستر ؟ از بخت بد خویش من آگاهم و بیزار جز جام...