هموطن

دوستت دارم عزیزم، یار من ، ای هموطن

ای نیاکان من و تو همچو جان در یک بدن

دوستت دارم به پیوندی ضخیم و استوار

قطر تاریخ من و تو ، داستانهای کهن

هر کجا هستی به هر رنگ و به هر قوم و زبان

جمع گلهائی به کوه و دشت و صحرا و چمن

مادر ما ، خاک ما پرورده ما را بهر هم

تا به عشق هم برای هم بسازیم این وطن

غم مخور گر سرد و ناریک است شبهای امید

نیست دائم هر زمان آوازه ی زاغ و زغن

میرسد گل در بهار و زنده میگردد زمین

اعتماد من به تو یا التفا ت تو به من

باده ای ده ساقیا تا عشق را رنگین کنم

سرخ از تو سبز از من با سپید هموطن

...

در لحظه ی تحویل خدا در نظرم بود

گفتم به خدا آنچه بدل یا به سرم بود

گفتم که مرا حال ، به چه یا به که باشد

آغوش تو و باده و عزم سفرم بود

گفتم که به سالی که به ما رفت، چه ها رفت

من ماندم و این باده که ارث پدرم بود.

احسن شود این حال برای همه یاران

آن رفع کذائی به خدا در نظرم بود.

...