شکر

محبوب من آن است که دارد رخ زیبا
با جام طرب آید و گوید که بفرما
خوش خلق و طربناک و ظریف است همیشه
لبخند به لب دارد و آغوش مهیا
بر طرف چمن جوجه کبابی و شرابی
یک جرعه بکام من و یک بوسه به لبها
تا کور شود زاهد خود بین منافق
ما مست و خراباتی و از زهد مبرا
یا رب به فروم و همه رندان نظری کن
تا شکر گزاریم در این بزم و مصلا